A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was – ku chwale Boga.

Słowo Boże (Rz 15, 5-7) – zaprasza nas byśmy dziś, oczyma duszy spojrzeli na Jezusa i spróbowali dostrzec w Nim uczucia, którymi obdarza On swoich uczniów. To uczucie: miłości, cierpliwości, życzliwości i pociechy…. 

Pan Jezus okazując swoim uczniom cierpliwość, życzliwość i pocieszenie przygarnia, pociąga swoich uczniów do Siebie…. gromadzi ich przy sobie, jednoczy…. 

W tej chwili z uczuciami: miłości, cierpliwości, życzliwości i pocieszenia On patrzy na każdego i każdą z nas… i przygarnia, przyciąga nas do Siebie, jednoczy nas przy Sobie.

Także wielkim pragnieniem Pana Jezusa jest byśmy patrząc na Niego, wczuwając się w Jego serce, spojrzenie, przejmowali – wręcz nasiąkali Jego uczuciami – miłością, życzliwością, cierpliwością i w ten sposób uzdalniali samych siebie do udzielania tych samych uczuć naszym braciom i siostrom i dzięki tym uczuciom pociągali ich do siebie, przygarniali, pocieszali i jednoczyli we wspólnocie….

– Prośmy więc Ducha Świętego abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką daje nam Słowo Boże umacniało nas w nadzieli….

– Prośmy Ducha Świętego, aby nikt w naszej wspólnocie nie czuł się osamotniony czy też opuszczony… – I uwielbiajmy Boga za Jego miłosierdzie objawiane nam nieustannie.